Pewnego popołudnia Damian zaczął inaczej niż zwykle się zachowywać, jęczął i był cały mokry z potu, a nogi wyciągnął prosto przed siebie
. Pomyślałam, że brzuch go boli, więc położyłam go na łóżko i podałam leki. Czekaliśmy godzinę, nie bardzo mu to pomogło, więc tata z Damianem pojechał na pogotowie. Został przyjęty na oddział chirurgiczny dzięcięcego szpitala w Lublinie. Podejrzewali wyrostek, ale po dwudniowej głodówce tylko na samych kroplówkach, wykluczyli tę przyczynę bólu brzucha. Podawali mu antybiotyk dożylnie i na osłonę żołądka Lakcid. Ból minął, za to po kilku dniach Damian źle spał prężył się ale tylko w nocy. Wezwali lekarza neurologa, który zwiększył nocną dawkę depakiny (od padaczki) , zrobili TK głowy ale tu nic nie pokazało dlaczego tak się dzieje. Stwierdziliśmy ,że to na tle nerwowym, Damianek już chciał do domu. Nie lubi za długo leżeć w szpitalu, zresztą a kto lubi
. Po tygodniowym pobycie został wypisany do domu. Musimy mu zrobić badania neurologiczne i zmienić naszą Panią neurolog.
 |
| Już spakowani do domu |
! Ciężko mi się opowiada o tym dniu, gdy Damian zachorował, łzy same napływają do oczu. Damianek też nie lubi słuchać, gdy opowiadamy jak to się stało, bardzo jest wtedy niespokojny.
. Ale dostał antybiotyk i jest lepiej.
